.jpeg)
«Ξέρετε πώς γράφω τα διηγηματάκια μου;», είπε μια μέρα ο Τσέχωφ στον Ρώσο
συγγραφέα Βλαντιμίρ Κορολένκο. «Να σας πως αμέσως», του λέει ο Τσέχωφ.. Έριξε μια
ερευνητική ματιά πάνω στο τραπέζι, άρπαξε το πρώτο πραγματάκι που βρήκε, ένα
σταχτοδοχείο, και το απέθεσε μπροστά στον Κορολένκο. «Αυτό, αν θέλετε», του είπε, «θα
είναι το αυριανό μου διήγημα. Τίτλος; “Το σταχτοδοχείο”».
Ο Προυστ ηρέσκετο να παρομοιάζει τον συγγραφέα με οπτικό που κατασκευάζει φακούς
για τους αναγνώστες, προκειμένου να διερευνήσουν την ζωή στις λεπτομέρειές της, που
μόνοι τους αδυνατούν να παρατηρήσουν. Τι άλλο, αλήθεια, έλεγε ο Καβάφης, είναι η τέχνη
παρά λεπτομέρειες!
Ιδού, μεταξύ άλλων, το μεγαλείο της τέχνης, και, ειδικότερα, της λογοτεχνίας: να πιάνει
ασήμαντα πράγματα, που τα προσπερνάμε στην ζωή μας δίχως καμιά διάθεση να
ασχοληθούμε μαζί τους, και να μας τα παρουσιάζει με τέτοιο τρόπο, ώστε να νιώσομε μια
ευχαρίστηση –«αισθητική απόλαυση» την λένε οι φιλοσοφούντες– που δεν την βλέπομε,
δεν την ακούμε, δεν την πιάνομε, δεν την μυρίζομε, δεν την γευόμαστε, αλλά την νιώθομε
με έναν όλως ιδιαίτερο –μυστικό, ανέκφραστο, υπαινικτικό– τρόπο και, καθώς την νιώθομε,
συλλαμβάνομε τον εαυτό μας καθηλωμένο κάτω από αέρινο βάρος της.
Αυτή, λοιπόν, την κρυφή, ανεπαίσθητη απόλαυση φιλοδοξεί ο συγγραφέας των μικρών
ιστοριών** που ακολουθούν να προκαλέσει στον άγνωστό του παραλήπτη τους.
Περιγραφή βιβλίου:
«Τι πρέπει να κάνω, για να είμαι ευτυχισμένος;». Αυτό είναι το μείζον ερώτημα της Ηθικής,
το οποίον έθεσε για πρώτη φορά την ιστορία της φιλοσοφίας ο Σωκράτης.
Το παρόν βιβλίο, Ηθική, χωρίζεται σε δυο μέρη.
Στο Α΄ Μέρος, υπό τον τίτλο «Θεωρίες», παρατίθενται οι βασικές ηθικές θεωρίες για το τι
είναι καλό ή τι πρέπει να κάνομε και εξετάζεται το κύρος των.
Στο Β΄ Μέρος, υπό τον τίτλο «Εφαρμογές», διερευνώνται φιλοσοφικώ τω τρόπω κορυφαία
ζητήματα της ζωής που άπτονται της ηθικής.