Αστέριε είσαι ένας από τους πιο ταλαντούχους καλλιτέχνες της γενιάς σου. Τι ήταν αυτό που σε έσπρωξε να ακολουθήσεις αυτό το μονοπάτι;
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, αν και με κάνεις να κοκκινίζω. Πιστεύω ότι είμαστε αρκετοί ταλαντούχοι ηθοποιοί στην Ελλάδα. Είναι η χωρά μας τέτοια που ευνοεί το κλίμα. Από μικρός πολύ ήμουν ανήσυχος σε σχέση με διαφορά πράγματα που αφορούσαν την τέχνη. Κάποια στιγμή βέβαια οφείλω να ομολογήσω πως πήρα τελείως διαφορετικό δρόμο. Έπειτα βρέθηκα σε μια πρόβα κάποιων φίλων που ήτανε τότε δευτεροετείς και τριτοετείς φοιτητές στη δραματική σχολή και είπα αυτό θέλω να κάνω, έδωσα εξετάσεις και μετά δεν υπήρχε γυρισμός τόσο απλά.
Ενώ πλήθος συναδέλφων σου δηλώνουν καθαρά κωμικοί ή δραματικοί ηθοποιοί, εσύ έχεις ερμηνεύσει με την ίδια επιτυχία δραματικούς, αλλά και κωμικούς ρόλους δημιουργώντας πάντα στο κοινό έντονα συναισθήματα. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας σου;
Κατ` αρχάς ευχαριστώ πολύ για τα υπέροχα λογία. Θεωρώ ότι ένας ηθοποιός πρέπει να κατέχει όλο το φάσμα του ερμηνευτικού κύκλου. Τώρα κάποιοι συνάδελφοι ασχολούνται περισσότερο με κάποιο είδος, όχι επειδή απαραίτητα το θέλουν οι ίδιοι, αλλά επειδή τους δίνουν περισσότερο δουλείες πάνω σ` αυτό.
Εγώ πέρα από το ότι πάντα διεκδικούσα το να κάνω διαφορετικά πράγματα, είχα και την τύχη να μου έρχονται από μόνα τους, οπότε μπόρεσα να παίξω σε πολύ διαφορετικά είδη. Τώρα την επιτυχία δεν θα την κρίνω εγώ αλλά το κοινό που μας βλέπει.
Φέτος θα έχουμε τη χαρά να σε δούμε κάπου θεατρικά;
Έχω ξεκινήσει πρόβες σε ένα έργο του μεγάλου Ισπανού συγγραφέα Josep Maria Miro "Nerium Park". Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Γρήγορης Καραντινακης και την παραγωγή η συμπρωταγωνίστρια μου Βιργινια Ταμπαροπουλο. Ελπίζουμε πως Θεού θέλοντος και Κορωνοιου επιτρέποντος από τέλη Νοεμβρίου θα είμαστε Δευτερά και Τρίτη στο θέατρο 104.
Θα μας πεις λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου και τον ρόλο σου;
Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον έργο το οποίο έχει πολύ να κάνει με την σύγχρονη κατάσταση που βιώνει τα τελευταία 10 χρονιά με τις διάφορες κρίσεις τόσο η Ευρώπη, όσο και ο υπόλοιπος κόσμος. Ο συγγραφέας παίρνει σημερινές απλές καταστάσεις και τις μετατρέπει με ένα μαγικό τρόπο σε άκρως έντονες και ενδιαφέρουσες με πολύ saspens.
Ένα ζευγάρι το οποίο χτίζει τα όνειρά του φεύγει από το κέντρο και αγοράζει ένα υπέροχο διαμέρισμα σε ένα πολυτελές συγκρότημα με πισίνα. Όλα φαντάζουν όμορφα μέχρι την στιγμή που κατά τη διάρκεια της μετακόμισης το ζευγάρι έρχεται αντιμέτωπο με την αρχή της κρίσης.
Η γυναικά του ήρωα που υποδύομαι η Καρ είναι σύμβουλος διαχείρισης προσωπικού και αυτός είναι στέλεχος τύπου golden boy σε μια επιχείρηση.
Κάποια στιγμή αυτός χάνει τη δουλειά του και αρχίζει να παραδίνεται σε μια μελαγχολία που εξελίσσεται σε κατάθλιψη και αρχίζει σιγά σιγά να χαλάει η σχέση του με τη γυναικά του. Να σημειώσω ότι αυτό συμβαίνει παρ` οτι μέσα στους πρώτους μήνες συγκατοίκησης τους στο καινούργιο τους σπίτι, η γυναικά του έχει μείνει έγκυος και περιμένουν το παιδί τους.
Επιτρέψτε μου να μη σας αποκαλύψω άλλα. Η συνέχεια στο θέατρο «104».
Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα ήθελες πολύ να ερμηνεύσεις στο θέατρο και προς το παρόν δεν έχει τύχει;
Μεγάλη ερώτηση αυτή. Θα ήθελα πάρα πολλά πράγματα να ερμηνεύσω αλλά πραγματικά είναι τόσα πολλά που δεν νομίζω ότι θα τα προλάβω όλα στη μετέπειτα ζωή μου.
Εύχομαι πραγματικά να μου τύχουν τα καλυτέρα και να μπορώ να επιλέγω τα καλυτέρα, γιατί όπως ξέρετε περνάμε λίγο δύσκολα οι καλλιτέχνες τα τελευταία χρονιά λόγω της οικονομικής κρίσης και τώρα με τον Κορωνοιο χειροτέρα.
Είμαι ευλογημένος αυτήν την στιγμή που έχω κάποια πράγματα με τα οποία ασχολούμαι στη δουλειά μου αλλά αισθάνομαι και πολύ πικραμένος που γενικότερα δεν υπάρχει φροντίδα για τον πολιτισμό και για τους ανθρώπους του.
Πιστεύω ότι είμαστε λίγο αδικημένοι από το κράτος. Θα έπρεπε να δίνεται μεγαλύτερο βάρος στον πολιτισμό και δη στο θέατρο που είναι κλάδος ο οποίος γεννήθηκε στη χώρα μας και θα έπρεπε να τον φροντίζουμε και να τον εξάγουμε.
Δυστυχώς επικρατεί η αντίληψη ότι πάνω απ` όλα πρέπει να φροντίσουμε την επιβίωση και το πρακτικό κομμάτι της ζωής που αφρά τα είδη πρώτης ανάγκης. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι και ο πολιτισμός είναι μια πνευματική τροφή.
Ίσως να ακούγεται λίγο τετριμμένο αυτό που λέω αλλά είναι πολύ ουσιαστικό. Όλες οι μορφές τέχνης είναι το αντίδοτο απέναντι στο θνητό της ύπαρξής μας. Η τέχνη μάς βοηθά να γινόμαστε καλύτεροι και να εξελισσόμαστε. Μέσα από όλες τις μορφές της γινόμαστε καλύτεροι και εξελισσόμαστε φροντίζοντας το πνευματικό κομμάτι του εαυτού μας.
Φέτος συμμετέχεις στην πετυχημένη σειρά του Αντ 1 " Ήλιος". Θα μας πεις λίγα λόγια για την υπόθεση της σειράς και τον ρόλο σου;
Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα κοινωνική με αστυνομικό περιεχόμενο, με ένα πάρα πολύ καλό σύνολό συντελεστών. Βλέπουμε την ιστορία μιας κοπέλας η οποία κάποια στιγμή έφυγε στο εξωτερικό εξαιτίας ενός οικογενειακού θέματος με την αδελφή της. Εκεί γεννάει ένα παιδί το οποίο μένει μαζί της μέχρι να γίνει 17-18 χρονών. Η σειρά μας βρίσκει την στιγμή που ξαναγυρίζει στην Ελλάδα, για να γνωρίσει το παιδί τα μέρη της καταγωγής του, τους συγγενείς του κ.λ.π. Εκεί λοιπόν με το που έρχεται μπλέκει σε ένα θάνατο, συγκεκριμένα μια δολοφονία και κατηγορείται από την αστυνομία, γιατί βρίσκεται στον τόπο του εγκλήματος. Έτσι ξεκινάει η δράση της σειράς.
Κατά την εξέλιξη της πλοκής, ένας αστυνομικός την ερωτεύεται αλλά αυτή ξανασυναντάει τον παλιό της έρωτα ο οποίος, όπως έχει ήδη αποκαλυφθεί μέχρι τώρα είναι και ο πατέρας του παιδιού και δημιουργείται ένα ερωτικό τρίγωνο. Σε αυτό εμπλέκεται και μια εισαγγελέας η οποία, ενώ έχει σχέση με τον αστυνομικό σε επαγγελματικό επίπεδο, τον προσεγγίζει και ερωτικά.
Αυτή η εισαγγελέας λοιπόν είναι η σύζυγός μου. Υποδύομαι τον κύριο Πονταρατο έναν γιατρό ο οποίος πέρα από τη συμπλοκή του στη σχέση του με την εισαγγελέα, αργότερα θα διαδραματίσει ρόλο σε κάποιες άλλες ιστορίες οι οποίες θα έχουν αρκετό ενδιαφέρον και κάποια στιγμή ο ρόλος εξελίσσεται αρκετά καλά και γίνεται πολύ δυναμικός.
Εκτός των μεγάλων σου επιτυχιών σαν ηθοποιός διατελείς και καθηγητής υποκριτικής με μεγάλη επιτυχία στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Δήμου Αγ. Βαρβάρας "Ιάκωβος Καμπανέλλης» . Πώς είναι αυτή η εμπειρία για εσένα;
Από φέτος βρίσκομαι στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Δήμου Αγ. Βαρβάρας "Ιάκωβος Καμπανέλλης», ενώ μέχρι πέρυσι βρισκόμουν στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ίασμος - Bασίλης Διαμαντόπουλος.
Η διδαχή της υποκριτικής είναι ένα πάρα πολύ ωραίο πράγμα, πολύ ενδιαφέρον και εποικοδομητικό και για μένα τον ίδιο. Μέσα από τη διδασκαλία πάντα μάθαινα και εγώ πράγματα, αφού πιστεύω πως μέσα από τη συναναστροφή σου με άλλους ανθρώπους εμπλουτίζεις συνεχώς και το μυαλό, την φαντασία και τις ικανότητές σου, γιατί έχεις να συνδιαλλαγείς και να «ξεκλειδώσεις» και άλλους ανθρώπους, οπότε αναγκάζεσαι να βρεις καινούργιες λύσεις. Αυτό λοιπόν σε κρατάει και σένα σε μια εγρήγορση.
Εκτός αυτού σου γεννά πάρα πολύ μεγάλη χαρά το να μεταδίδεις την αγάπη για τη γνώση της θεατρικής τέχνης σε ανθρώπους που έρχονται για να την υπηρετήσουν από οποιοδήποτε μετερίζι. Το λέω αυτό, γιατί πολλοί από τους μαθητές που έρχονται στη σχολή δεν έρχονται μόνο για να γίνουν ηθοποιοί αλλά τους βλέπουμε να υπηρετούν το θέατρο και από άλλους ρόλους. Ως σκηνοθέτες, ως σκηνογράφος, αλλά και από θεωρητικά κομμάτια, ακόμα και σαν καλοί θεατές. Υπάρχουν άνθρωποι που συνειδητά το κάνουν ως σπουδή για να εξελιχθούν οι ίδιοι ως άνθρωποι και όχι απαραίτητα για να λειτουργήσουν ως επαγγελματίες ηθοποιοί.
Η δική μου λοιπόν αντίληψη είναι πως οφείλω να μαθαίνω στους ανθρώπους αυτούς το σωστό τρόπο εκμάθησης. Δεν θεωρώ ότι είμαι ο δάσκαλος που ξέρει κάποιο κρυφό μυστικό επιτυχίας η κάποιο «πασπαρτου» ικανό να τους ξεκλειδώσει όλο το συμπάν.
Προσπαθώ λοιπόν να δείχνω στους μαθητές μου τρόπους εκμάθησης που θα τους βοηθήσουν να χτίσουν οι ίδιοι τη δική τους τεχνική και προσέγγιση πάνω στην τέχνη της υποκριτικής. Πιστεύω πως αυτή η τεχνική είναι κάτι που αφορά το άτομο, την ιδιοσυγκρασία του, την ψυχή και το μυαλό του. Κανένας δεν μπορεί να είναι ίδιος. Δεν επιθυμώ σε καμία περίπτωση οι μαθητές μου να είναι αντίγραφα δικά μου.
Επιδιώκω να είναι άνθρωποι δημιουργικοί και να μπορούν να χτίσουν οι ίδιοι τον δικό τους δρόμο και τη δική τους διαδρομή και να εμπλουτίσουν και αυτοί με τη σειρά τους και με το δικό τους λιθαράκι την τέχνη μας πηγαίνοντας την παρακάτω.
Κατά τη διάρκεια της πορείας σου, μας έχεις δώσει και πολύ επιτυχημένες σκηνοθετικές δουλειές. Να περιμένουμε κάτι φέτος;
Υπάρχει περίπτωση, αν όλα πάνε καλά και πάλι κορωνοιου επιτρέποντας, να κάνω και μια σκηνοθεσία στην οποία θα παίζω κιόλας. Πρόκειται για το έργο «Το παιχνίδι της μοναξιάς» το οποίο έχει ανέβει στην Ελλάδα δυο φόρες. Πρώτα από τον Χορν και τη Λαμπετη και έπειτα από τον Δανη Κατρανιδη και τη Χρυσα Παππα. Άν όλα πάνε καλά λοιπόν θα το ξεκινήσω και αυτό σύντομα.
Υπάρχει δηλαδή πιθανότητα να το δούμε πριν τις γιορτές;
Δύσκολο το βλέπω για πριν τις γιορτές το πιθανότερο είναι για μετά. Θα εξαρτηθεί από το ποσό γρηγορά θα κινηθούνε τα πράγματα και οι διαδικασίες.
Από όσο γνωρίζω έχεις ασχοληθεί και με τη συγγραφή. Θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια και για αυτή σου την καλλιτεχνική πλευρά;
Μου αρέσει πολύ η συγγραφή. Δυστυχώς, δεν έχω ποτέ πολύ χρόνο γενικώς όμως είμαι ανήσυχος. Θέλω να ασχολούμαι με διαφορά πράγματα άλλα τώρα δεν ξέρω, κάποια πράγματα τα κάνεις με μεγαλύτερη επιτυχία, κάποια με λιγότερη, σε κάποια αποτυγχάνεις εγώ όμως δεν παύω να δοκιμάζω.
Έχω γράψει λοιπόν κάποια πράγματα ιδίως όταν ήμουν μικρότερος. Μόλις τέλειωσα τη σχολή είχα πολύ έντονη επιθυμία και ανάγκη να γράφω. Είχα γράψει λοιπόν κάποια θεατρικά κείμενα, κάποιες ποιητικές συλλογές, μια συλλογή από στίχους που την έχω ονομάσει «Νυκτωδίες» και ακόμα δεν την έχω βγάλει προς τα έξω όπως και τα περισσότερα από αυτά, γιατί δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είχα ποτέ τον χρόνο να ασχοληθώ όσο θα έπρεπε. Έγραφα σε στιγμές χαλάρωσης και ξεκούρασης. Τα γραπτά μου τα άφηνα για να ωριμάσουν, να μεστώσουν και να τα ξαναπιάσω αργότερα και να τους δώσω μια έστω προσωρινά τελική μορφή. Δεν πιστεύω στο τελικό πάρα μόνο στο τέλος, όταν έρχεται η ώρα να τελειώνουν πράγματα.
Παρ` όλα αυτά κάποια μονόπρακτα μου είχαν παιχτεί σε κάποια μικρά θεατράκια. Στο θέατρο Φλεμιγκ είχε παιχτεί ένα μονόπρακτο που για τη ζωή του Μαγιακοφσκι και ένας μονόλογος για κάποιον άνθρωπο που έκοβε το τσιγάρο. Τα δύο έργα είχαν παρουσιαστεί μαζί σαν ένα σύνολο δυο μονόπρακτων.
Έχω ακόμη γράψει κάποια κείμενα για ντοκιμαντέρ, γενικώς κάποια πράγματα έχουν κυκλοφορήσει τα υπόλοιπα παραμένουν στα συρτάρια μου μέχρι να βρούνε το δρόμο τους, αν τον βρουν. Αν δεν το βρουν θα μείνουν εκεί.
Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο;
Μ` αρέσει να κάνω διαφορά πράγματα. Κυρίως να διαβάζω αρκετά, αλλά και να βλέπω ξένες σειρές και να σκέφτομαι και να ελπίζω ότι μια μέρα θα γίνουν εφάμιλλες δουλειές και εδώ. Μ` αρέσει ακόμη να ταξιδεύω, να κάνω βόλτες ,να περπατάω, μ` αρέσουν οι παρέες, η μουσική, πολλά μου αρέσουν.
Αν σου ζητούσα να κλείσουμε αυτήν την όμορφη κουβέντα με μια σκέψη σου που θα ήθελες να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας, ποια θα ήταν αυτή;
Αυτήν την στιγμή αναγκαστικά το μυαλό μου πηγαίνει σε όλο αυτό το πρωτόγνωρο που ζούμε με την πανδημία και τον Κορωνοιο. Θέλω να μοιραστώ μια αισιόδοξη σκέψη. Θα πω λοιπόν πως οι άνθρωποι είμαστε πάρα πολύ δυνατό είδος, πολύ εξελίξιμο και πολύ προσαρμοσμένο στα πράγματα. Νομίζω ότι έχουν προηγηθεί κι άλλες περίοδοι στην διάρκεια της παραμονής μας σ` αυτόν τον πλανήτη στις οποίες περάσαμε πολύ δύσκολες καταστάσεις και πάντα βγαίναμε ζωντανοί και κερδισμένοι.
Πιστεύω λοιπόν ότι παρότι διανύουμε μια πολύ δύσκολη περίοδο, όχι μόνο λόγω του κορωνοιου, αλλά και λόγω της μεταβιομηχανικής επανάστασης η οποία οδήγησε ξαφνικά στο φαινόμενο της έλλειψης αναγκαιότητας ανθρώπινου δυναμικού θα καταφέρουμε για ακόμη μια φορά να βρούμε τον τρόπο για να αναδειχτούμε νικητές σαν είδος και από αυτές τις τελευταίες μάχες που είναι πάρα πολύ δύσκολες και επώδυνες.